Posiadanie odpowiedniej techniki, czyli wyuczonej i wyćwiczonej umiejętności wykonywania jakichś czynności, jest niezbędne niemal w każdej dziedzinie życia, w której zależy nam na wynikach czy też robieniu czegoś po prostu dobrze. Często słyszymy o technikach jazdy, ale dla większości motocyklistów pojęcie to pozostaje dosyć mgliste i niezrozumiałe. Większość ma świadomość, że coś takiego jak technika jazdy sportowej istnieje, ale nigdy nie zadała sobie trudu by ją zgłębić, zrozumieć, wyćwiczyć i stosować za każdym razem, kiedy dosiadają swojej  sportowej maszyny. Przyczyn takiego stanu rzeczy w naszym kraju jest wiele i tkwią one zarówno w przestarzałym systemie szkoleń, jak i samych motocyklistach.

Wiele programów doskonalenia techniki jazdy zakłada z góry, że motocyklista, który świadomie wybrał motocykl sportowy, zna swoją maszynę i odpowiednio dostosował ją do swoich potrzeb, nie tylko, jeśli chodzi o zawieszenie, ale również pod względem ergonomii. W rzeczywistości jednak, często okazuje się, że spora grupa użytkowników jest nieświadoma nie tylko możliwości regulacji dźwigni za pośrednictwem, których kontroluje motocykl, ale również pewnych specyficznych dla tego typu maszyn cech, które ewoluowały na przestrzeni lat w celu ograniczenia negatywnego wpływu jeźdźca na pojazd. Spójrzmy, więc teraz na nasze superbike’i, może po raz pierwszy, nie jako na środek do mamienia niewiast w wieku gimnazjalno-licealnym, ale wyspecjalizowane narzędzie dla profesjonalistów, którzy wiedzą, co i jak.